Werkweek Terschelling
Je zou maar in je examenjaar zitten. Weten dat je dit jaar hard moet werken en dat je een tijdperk gaat afsluiten. Het tijdperk van je middelbare school. Dan is het natuurlijk super om nog een heleboel mooie herinneringen te maken. Herinneringen samen met je bestie, samen met de mooiboy (nieuw woord geleerd) van de klas, samen met die klasgenoot waar je eigenlijk niet zo veel mee hebt. En wat is nou een betere plek dan Terschelling om zulke herinneringen te maken. Over zo’n vijftig jaar weet je nog steeds hoe je met klasgenoten op de dark sky spot naar sterren stond te kijken, hoe je de eerste dag gelijk met de hele klas de zee in dook, hoe je samen met je prille liefde je hand in de mond van een kalfje stak.
De werkweek naar Terschelling was heerlijk. En de leerlingen hebben ook best hard gewerkt. In het kader van LOB was het ook de bedoeling dat de leerlingen zelf een soort van huishouden runnen met hun tentgenoten. Dat betekent samenwerken, plannen, elkaar op dingen aanspreken. Samen bedenken wat je gaat eten, boodschappenlijstjes maken en daarbij rekening houden met een budget, koken en weer opruimen. Dit vraagt soms ook wat improvisatietalent, de geplande boodschappen zijn niet in de winkel, of je bent bezig met een recept en er blijkt opeens er geen blender of staafmixer in de tent te zijn. Tja, los dat maar eens samen op (de soep was lekker hoor, jongens).
Natuurlijk hebben we op Terschelling ook sportieve en culturele dingen gedaan. Denk aan het bekijken van de rijke historie van radarstelling Tiger in het bunkermuseum en het zien van vele jaren jutresultaten in het wrakkenmuseum. We hebben geklommen in een klimbos en gesurft in de Noordzee. Soms een klein protest (‘ik ga echt niet in zo’n wetsuit’), maar uiteindelijk bijna iedereen gewoon het water in en golven pakken. Hardnekkig geprobeerd te vliegeren, helaas te weinig wind. Hierdoor wel weer mooi tijd voor het bouwen van een zandkasteel met een enorme gracht erom. Zelfs een grote, glibberige kwal hield dat niet tegen.
En we hebben gefietst, heel veel gefietst. En ja, beste leerlingen, dat was voor jullie veel erger dan voor de begeleiders, want die hadden een elektrische fiets. Maar als je over vijftig jaar terugdenkt aan deze geweldige werkweek, dan denk je vooral dat je heerlijk hebt gefietst op een prachtig Waddeneiland, samen met jouw bestie, die mooiboy van de klas en de leerlingen waar je misschien nog niet zo veel mee had. En die herinnering blijft je altijd bij.
Namens de begeleiding,
Martin Schokker, Elleke Zandstra, Stefan Stappenbelt, Barend Correljé en Liesbeth Veth
Werkweek Ardennen
Een andere geweldige locatie was de Ardennen. Wat een heerlijke week hebben gehad!
De week begon al goed, toen een lifter bij het tankstation ons verweet dat de leerlingen ‘way to much fun’ hadden. Dat kon toch geen groep pubers zijn?! Nou, hier wel hoor! Een en al gezelligheid, vanaf minuut 1.
De bus zette ons af bij een klimbos, waar we hartelijk ontvangen werden door de drie begeleiders die ons de hele week in de watten legden. En toen, hup, tokkelend over de rivier en daarna de bomen in!
Ook mochten de waaghalzen een grottunnel in. Je moest geen claustrofobie hebben, noch witte kleren.
Vervolgens werden we afgezet bij het kampement. Leerlingen installeerden zich in hun blokhutten. Tot onze tevredenheid was iedereen eigenlijk de hele week bij het centrale huis, want daar was de muziek, het eten&drinken en de gezelligheid.
Thuis zullen jullie wel gemerkt hebben hoe weinig communicatie er was. In totaal kregen ze drie kwartier schermtijd per dag en in de loop van de week zeiden leerlingen tegen ons hoe lekker dat was. Deze telefoon-detox deed veel goed. Er werd gekletst, de sfeer was ontspannen en er was geen druk om socials te bekijken. Daar was immers toch te weinig tijd voor. Een belletje naar huis, een fotootje maken, een berichtje naar een vriendin… Het bleek genoeg! We hopen dat ze het kunnen vasthouden…
Naast alle gezelligheid, stond de werkweek in het teken van grenzen verleggen. Abseilen van 40 meter hoogte, de berg af mountainbiken, vallen en weer opstaan, klimmen naar een punt nét hoger dan je eigenlijk van jezelf verwachtte, lopen met blaren en natte sokken, fietsen met een wespensteek in je hand, ga zo maar door. Maar ook: deze grens ga ik niet over. Want dat aan leren geven is minstens net zo belangrijk.
Al met al was het een geweldige week! We waren allemaal ontzettend blij met het team per plaatse: Sara, Serge en Roan. Zij zorgden voor alle activiteiten, de materialen, de avondspellen, ze regelden de eetmomenten en begeleidden de corveeploegen en brachten heel veel sfeer. En niet onbelangrijk: ze zetten elke dag verse koffie voor ons.
Wij hebben onwijs genoten deze week, gelachen tot het pijn deed, best veel geslapen en heerlijke gesprekken gehad. Lieve leerlingen: bedankt voor jullie bijdrage aan dit kamp!
Namens de begeleiding,
Jente Slaghek, Robaire Storm en Els Wieman